Een master biedt verdieping in je vak én volop nieuwe kansen. Dat laat Lukas Vorstermans zien. Deze 3e-jaars masterstudent Musculoskeletale Revalidatie doet onderzoek, schrijft zijn master thesis en dubt intussen over wat hij hierna gaat doen.
Lukas: “Ik blijf als fysiotherapeut werken. Bij mijn werkgever Funqtio heb ik het enorm naar mijn zin. Maar misschien combineer ik dit werk straks met een PhD op de universiteit of bijvoorbeeld lesgeven.”
Met zijn vwo op zak twijfelde Lukas: een studie Bewegingswetenschappen of toch Fysiotherapie? Het werd de laatste, aan de HAN in Nijmegen. “Ik was nog jong en gehecht aan mijn geboortedorp Lottum waar ik voetbalde, waar mijn vrienden woonden en mijn vriendin in de buurt was.” Na het behalen van zijn bachelor, kon Lukas aan de slag bij fysiopraktijk Funqtio in Venlo. In overleg met zijn baas meldt hij zich aan voor de master Muskuloskeletale Revalidatie en kiest de richting manuele therapie.
Deze master is voor jou een logische stap?
“Ik ben een perfectionist die altijd op zoek is naar mogelijkheden om beter te worden in mijn vak. De klassieke fysiotherapie is vooral gericht op de klacht. Door deze master krijg ik extra kennis om ook patiënten met complexere aandoeningen te helpen. De vakinhoudelijke, maar ook persoonlijke groei maken mij een betere fysiotherapeut, die overstijgend denkt en handelt.”
Waarom de keuze voor manuele therapie?
“Om meer specialistische kennis en vaardigheden op te doen voor patiënten met langdurige pijnklachten. Af en toe gebruik ik een specialistische manipulatie, in de volksmond ‘kraken’ genoemd. Dit vermindert tijdelijk de pijn. Veel belangrijker is dat ik als mastertherapeut patiëntgericht ben. Ieder consult begin ik met de vraag: wat verwacht jij vandaag van mij? Het is belangrijk dat de patiënt inzicht krijgt in eigen gedrag en de invloed op pijnbeleving. Daar wordt veel aandacht aan besteed tijdens de opleiding.”
Eigen gedrag of omgevingsfactoren kunnen een rol spelen bij langdurige pijnklachten?
“Ja. Naast de biomedische oorzaak van klachten, zijn er ook psychosociale factoren. Weefselschade herstelt meestal na zes weken. Houden de klachten aan, dan kunnen er factoren als angst of stress meespelen. Door de verhoogde waakzaamheid van het centrale zenuwstelsel blijf je de pijn voelen, omdat de hersenen telkens dat signaal krijgen. Het doel is om de patiënt uit de vicieuze pijncirkel te krijgen. Vertrouw ik een situatie niet, dan verwijs ik terug naar de huisarts of specialist.”
Een voorbeeld uit de praktijk?
“Stel, een orthopeed geeft uitleg bij een MRI-scan en zegt: ‘ik zie ernstige slijtage in je rug’. Zonder verdere uitleg, vaak ook door gebrek aan tijd. De patiënt krijgt de boodschap dat het niet goed is en daardoor worden de pijnversterkende banen geactiveerd.”
“Onze intake duurt een uur. Ik zal doorvragen tot op detailniveau, zodat ik geen cruciale informatie mis. Uitleggen hoe iets werkt en wat je zelf kunt doen, is belangrijk voor het herstel. In het 1e jaar hadden we een gastcollege van Vincent Kortleven, auteur van Fysiotherapeutische gespreksvoering. Dit college ging over het belang van goede (open) vragen, reflecties en doorvragen. Een eyeopener! Hij heeft feedback gegeven op mijn patiëntenfilmpjes, die ik maakte als onderdeel van deze master. Ik ben daar zo in gegroeid.
